Kolizje istniejącej sieci dróg szybkiego ruchu z korytarzami ekologicznymi

Sieć dróg szybkiego ruchu w Polsce powstaje od ponad 20 lat a zakończenie budowy planowane jest do 2025 r. Autostrady i drogi ekspresowe posiadają z zasady ogrodzenia ochronne, co powoduje, że tworzą one całkowite bariery ekologiczne dla zwierząt lądowych – bez względu na natężenie ruchu pojazdów i konstrukcję drogi.

Szczegółowa analiza kolizji istniejącej obecnie sieci dróg szybkiego ruchu (wrzesień 2015) z siecią korytarzy ekologicznych i siedlisk fauny pozwoliła na wskazanie 20 najbardziej konfliktowych odcinków dla zachowania łączności ekologicznej. Drogi te przecinają korytarze ekologiczne o znaczeniu paneuropejskim i krajowym na łącznej długości ok. 481 km (tabela). Większość dróg szybkiego ruchu wyposażona jest w rozwiązania służące minimalizacji oddziaływań barierowych (głównie w postaci przejść dla zwierząt), które powodują częściowe zachowanie łączności ekologicznej w obszarze przecinanych siedlisk i korytarzy. Działania minimalizujące odznaczają się różną skutecznością i niestety nie wszystkie odcinki istniejących dróg posiadają właściwe rozwiązania chroniące ciągłość środowiska. Przejścia dla zwierząt są często niedostosowane do wymagań fauny a ich liczba jest zbyt mała, rzadko budowane są w Polsce mosty krajobrazowe służące zachowaniu ciągłości priorytetowych siedlisk i służące wszystkim gatunkom zwierząt i roślin – w efekcie kolizje sieci drogowej z korytarzami ekologicznymi pozostają jednym z priorytetowych zagrożeń dla ochrony różnorodności biologicznej w skali krajowej i kontynentalnej. W poniższej tabeli (tabela) zestawione zostały najbardziej konfliktowe odcinki istniejących dróg szybkiego ruchu – uwzględniono drogi przecinające korytarze ekologiczne na najdłuższych odcinkach oraz kolidujące z kluczowymi odnogami korytarzy.

Tabela. Najbardziej konfliktowe odcinki istniejących dróg szybkiego ruchu kolidujące z korytarzami ekologicznymi o znaczeniu paneuropejskim i krajowym